DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O PODSTAWACH PRAWNYCH MOŻLIWOŚCI REFUNDACJI
Świadczenia zdrowotne udzielane obywatelom państw UE poza granicami kraju zamieszkania regulowane są Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej z dnia 9 marca 2011 r. (Dyrektywą Transgraniczną). Celem Dyrektywy transgranicznej jest uproszczenie zasad korzystania z opieki zdrowotnej na terenie Unii.
Kto może korzystać z transgranicznej opieki zdrowotnej?
Z transgranicznej opieki zdrowotnej mogą korzystać pacjenci, którzy mają prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych w krajach swojego zamieszkania.
Dyrektywa pozwala pacjentom mieszkającym w krajach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE oraz Norwegia, Islandia, Lichtenstein) na podjęcie leczenia poza granicami kraju zamieszkania. Gwarantuje również refundację kosztów leczenia przez państwowy system zdrowotny w kraju zamieszkania w wysokości równej krajowej wycenie danego świadczenia, pod warunkiem że znajduje się ono w tzw. koszyku świadczeń gwarantowanych.
W Anglii, pacjent nie musi informować państwowego systemu zdrowotnego o tym, że wybiera się za granicę w celach leczniczych. Nie musi też uzyskiwać uprzedniej zgody funduszu zdrowia, o ile usługa medyczna nie jest zaklasyfikowana jako wysoko specjalistyczna. Większość rutynowych operacji, badań diagnostycznych oraz porad specjalistycznych nie wymaga uprzedniej zgody NHS.
Poziom refundacji kosztów leczenia przez NHS
Refundacja kosztów leczenia jest gwarantowana do kwoty odpowiadającej wycenie świadczenia medycznego przez dany fundusz zdrowotny. Duża część pacjentów decyduje się na leczenie w państwach, gdzie koszt świadczeń jest niższy niż w kraju ich zamieszkania. W ten sposób zapewniają sobie pełną refundację kosztów leczenia przez państwowy fundusz.
Leczenie bez kolejek
Korzystanie z leczenia za granicą leży w interesie pacjentów. Mogą oni swobodnie korzystać z zabiegów bez konieczności czekania w kolejce. Prawo to dotyczy zarówno placówek publicznych, jak i prywatnych.
Kryteria kwalifikacji
-
Rezydentura
Pacjenci muszą być rezydentami Anglii oraz posiadać prawo do opieki medycznej w NHS.
3. Miejsce leczenia
Leczenie musi odbyć się w jednym z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE oraz Norwegia, Islandia, Lichtenstein).
2. Usługi medyczne
Leczenie musi być zgodne ze świadczeniami realizowanymi przez NHS. Oznacza to, że np. zabiegi kosmetyczne nie podlegają refundacji.
4. Potrzeba leczenia
Usługa medyczna musi być niezbędna, aby zdiagnozować bądź wyleczyć chorobę.